Της Μαρίας Δήμου

Το είπαμε και το ξανά είπαμε, το καλοκαίρι στην Πόλη δεν τραβιέται! Μόνη ελπίδα ανάσας δροσιάς το βραδάκι, όταν πια ο ήλιος έχει πέσει για τα καλά και το αεράκι φέρνει λίγη από τη θαλασσινή αύρα στα σοκάκια και στις λεωφόρους. Ειδικά στα υψώματα, στις κορφές των λόφων της, η πηχτή ατμόσφαιρα της ημέρας αραιώνει, η θερμοκρασία πέφτει κι όλοι ψάχνουν μια δροσερή γωνιά για να ξεκουράσουν το κορμί και το μυαλό τους από την κούραση της ημέρας.
Εκτός όμως από τις γωνιές με τα καφέ και τις μπυραρίες, υπάρχει μια ακόμα καλύτερη ιδέα! Μια ιδέα που έχει ιστορία δεκαετιών και απλώνεται σε όλη τη μεσογειακή ακτή. Τα καλοκαιρινά βράδια, όπως τα έχουμε συνηθίσει και στην Ελλάδα, συνδέονται κι εδώ με τους όμορφους κήπους ή της αεράτες ταράτσες όπου προβάλλονται κινηματογραφικές ταινίες συνοδεία    ποπ-κορν κι αναψυκτικών και για τους πιο μερακλήδες παγωμένης μπύρας.

Τελευταία γνωρίζει και πάλι άνθιση

Τα θερινά σινεμά, αυτή η τόσο απλή αλλά και τόσο πολύτιμη απόλαυση, που συνδυάζει τον ανοιχτό έναστρο ουρανό, τη δροσιά της καλοκαιρινής νύχτας, το πράσινο και τα αρώματα των λουλουδιών με την τέχνη του κινηματογράφου, είναι μία παράδοση που μπορεί να γνώρισε δόξες και να αγαπήθηκε από εκατομμύρια ανθρώπους και να πέρασε σε παρακμή αργότερα, τελευταία γνωρίζει και πάλι μια μεγάλη άνθιση και έχει καθιερωθεί ως μια αγαπημένη διασκέδαση για παρέες και οικογένειες.
Στην Πόλη τα θερινά σινεμά, τα yazlık açık hava sineması, όπως λέγονται, υπήρχαν σε πολλές γειτονιές. Πρωτοστάτησαν το  Osmanlı Bahçesi στο Şişli και το Gülistan Gazinosu (Gallerina Gazinosu), που άνοιξε ο Hamdi Bey, ιδιοκτήτης καζίνο στο Kuşdili του Kadıköy. Ακολούθησαν θερινοί κινηματογράφοι με το όνομα κήπος, bahçe, ενδεικτικά του χώρου που τους φιλοξενούσε,  όπως Erenköy Sefa Bahçesi, Mühürdar Bahçesi, Beyazıt Bahçesi, Azak Bahçesi, Bebek Bahçesi, Beşiktaş Bahçesi, Zambaoğlu (Zamoğlu), και Çifte Saraylar Bahçesi.

Το 1969 υπήρχαν 188 θερινά σινεμά

Μέχρι το 1920, οι θερινοί κινηματογράφοι κέρδισαν το κοινό και  ιδιαίτερα στο Kadıköy και Üsküdar. Δύο θερινοί κινηματογράφοι άνοιξαν στη γειτονιά Halitağa του Kadıköy, και οι δύο σε κήπους παλιών αλλά υπέροχων αρχοντικών. Ο πρώτος ήταν ο κινηματογράφος Mısırlıoğlu, και ο δεύτερος ήταν ο κινηματογράφος Zamoğlu.
Ο αριθμός των υπαίθριων κινηματογράφων στην Κωνσταντινούπολη, που ήταν 20 το 1949, αυξήθηκε και μέχρι το 1969, υπήρχαν 188 θερινά σινεμά. Η έλευση της τηλεόρασης, του video και του διαδικτύου αργότερα οδήγησαν σε μαρασμό τόσο τους κλειστούς όσο και τους θερινούς κινηματογράφους. 
Για δεκαετίες είχε μείνει μόνο η θύμηση των καλοκαιρινών βραδιών με τις ταινίες του τουρκικού κι αμερικάνικου κινηματογράφου, με τον μπουφέ σε μια γωνιά του κήπου που προσέφερε αναψυκτικά, στραγάλια και σπόρια στο διάλειμμα της προβολής,  την αναμονή της νέας ταινίας και την παρέα που κανόνιζε από νωρίς τη συνάντηση μπροστά στην είσοδο του μοσχοβολιστού κήπου. Τούρκοι, Ρωμιού, Αρμένιοι, Εβραίοι, όλοι συμμετείχαν και γέμιζαν τους χώρους.

Σε αυλές, σε πάρκα, σε πλατείες και ταράτσες

Σήμερα και πάλι, αν και με διαφορετική μορφή, το açık hava sineması αναγεννήθηκε. Τόσο οι Δήμοι, όσο και πολιτιστικά κέντρα, ξενοδοχεία, και χώροι διασκέδασης έχουν εντάξει στο πρόγραμμά τους προβολές ταινιών σε ανοιχτούς χώρους, σε αυλές, πάρκα, πλατείες και ταράτσες. 
Έτσι από το πολυτελέστατο Peninsula Hotel  στην καινούρια παραλία του Galata Port, το Four Season πάνω στο Βόσπορο, το Swiss Hotel και το Ritz-Charlton Hotel στα υψώματα του Πέρα με πανοραμική θέα της Πόλης, μέχρι το εμπορικό κέντρο Zorlu και τον πολυχώρο Bomontiada κι από το Feshane πάνω στον Κεράτιο μέχρι το Emekli Evi στο Kaşımpaşa, όλο το καλοκαίρι οι προβολές θα χαρίσουν όμορφες βραδιές σε όσους επέλεξαν ή αναγκάστηκαν να μείνουν εντός των τειχών. Οι περισσότερες από τις προβολές είναι δωρεάν. Όσοι επιλέξουν όμως τα μεγάλα ξενοδοχεία θα απολαύσουν την άνεση και την πολυτέλεια που προσφέρουν οι χώροι τους με κέρασμα ποπ-κορν και αναψυκτικού με αντίτιμο συνήθως 20 ευρώ. Εδώ απαιτείται και κράτηση καθώς οι θέσεις είναι περιορισμένες και καλύπτονται πολύ γρήγορα. 
Θερινό σινεμά λοιπόν στην Πόλη κι η νύχτα αποκτά άλλο άρωμα κι άλλο χρώμα.

Της Μαρίας Δήμου

Καλοκαίρι, μεγάλες μέρες, ζέστη, άδειες, διακοπές! Ο κόσμος φεύγει από την Πόλη, οι δρόμοι σιγά σιγά αδειάζουν. Με το κλείσιμο των σχολείων όποιοι έχουν τη δυνατότητα αναχωρούν. Άλλοι για τα χωριά τους, άλλοι για τα εξοχικά τους, άλλοι για τις διακοπές τους. Υπάρχουν όμως κι αυτοί που μένουν ή αυτοί που επισκέπτονται την Πόλη τους καλοκαιρινούς μήνες. 

Την Πόλη που βρέχεται από τέσσερις θάλασσες. Τη Μαύρη Θάλασσα, τον Βόσπορο, τον Κεράτιο και τη Θάλασσα του Μαρμαρά. Κι αν λάβουμε υπόψιν μας και την τρομακτική επέκτασή της ανατολικά, θα προσθέσουμε και τον Κόλπο της Νικομήδειας. Με τόσο νερό τριγύρω θα έλεγε κανείς πως βρίσκεται στον παράδεισο του κολυμβητή. Είναι τα πράγματα όμως έτσι;

Μάλλον δύσκολα τα πράγματα

Μάλλον θα σας απογοητεύσω! Έχοντας στα βόρεια μια κλειστή θάλασσα, τον Εύξεινο Πόντο, στον οποίο χύνονται τα μεγαλύτερα ποτάμια της Ευρασίας, ο Δούναβης, ο Ντον, ο Δνείπερος, ο Άλυς και ο Σαγγάριος, που διασχίζουν πόλεις και βιομηχανικές περιοχές, με τα ελάχιστα οικολογικά στάνταρτς, με το Βόσπορο, που τον διασχίζουν καθημερινά πάνω από μια εκατοστή πλοία και με τον Κεράτιο, που μόλις πριν από λίγα σχετικά χρόνια καθάρισε από τη βαριά μόλυνσή του, καταλαβαίνετε πως τα πράγματα είναι μάλλον δύσκολα για κολύμπι. 

Πρώτη, Χάλκη, Αντιγόνη, Πρίγκηπος

Αυτό βέβαια δε σημαίνει πως οι άνθρωποι εδώ δεν μπαίνουν στη θάλασσα. Γιατί και οργανωμένες παραλίες υπάρχουν και η επιθυμία για λίγη δροσιά στο θαλασσινό νερό είναι αδήριτη. Έτσι η κατασκευή παραθεριστικών κατοικιών, μια παράδοση αιώνων τόσο των Ρωμιών και των Αρμενίων κυρίως στα νησιά, στην Πρώτη, στη Χάλκη, στην Αντιγόνη και την Πρίγκηπο, αλλά και των Οθωμανών με τα εντυπωσιακά γυαλιά στις ακτές του Βοσπόρου, έφτασε σήμερα να κατακλύζει όλη την ακτογραμμή εκτός των ορίων του αστικού ιστού της Πόλης ενώνοντας πια όλη την ακτογραμμή σε μια συνεχόμενη οικιστική ζώνη. 

Από Κύλα μέχρι Χιλή και Άγιο Στέφανο

Από τις αγαπημένες παραλίες παραμένουν τα Κύλα (Kylios) , η Χιλή (Şile), η Ρίβα,  στη Μαύρη Θάλασσα, το Sarıyer Altınkum στο Βόοσπορο, τα Florya κι ο Άγιος Στέφανος στην δυτικές ακτές της Θάλασσας του Μαρμαρά και φυσικά οι ακτές στα νησιά, που έχουν οργανωμένες παραλίες που συρρέει κόσμος για να δροσιστεί και να απολαύσει το μπάνιο του. 

Αν με ρωτήσετε όμως την προσωπική μου εμπειρία, θα πω πως όποιος έχει κολυμπήσει στο Αιγαίο δεν μπαίνει στα νερά εδώ. Και οι τρεις απόπειρές μου, αρχικά στη Μαύρη Θάλασσα και μετά στα νησιά, με απογοήτευσαν. Και τι κάνουμε λοιπόν τώρα; Υπάρχει και η λύση του κολυμβητηρίου για όσους επιθυμούν την άσκηση της κολύμβησης κι ας στερούνται τη χαρά και την απόλαυση του θαλασσινού νερού και του ήλιου. Αν κάποιος διαθέτει ένα καλό βαλάντιο μπορεί να επιλέξει τις πισίνες των ξενοδοχείων ακόμα και με μηνιαία συνδρομή. Για όσους όμως επιθυμούν κάτι πιο απλό και μακροχρόνιο τα κολυμβητήρια του Δήμου, που λειτουργούν όλο το χρόνο με άψογο προγραμματισμό και οργάνωση, είναι η καλύτερη λύση. Προσωπικά επέλεξα αυτό που βρίσκεται πιο κοντά μας κι έχει την ευκολότερη πρόσβαση.

Εγγραφή στην σελίδα του Μητροπολιτικού Δήμου..

Ακολουθώντας την ηλεκτρονική διαδικασία στη σελίδα του Μητροπολιτικού Δήμου (Büyük Şehir Belediyesi) όλα έγιναν με τον ευκολότερο τρόπο. Εγγραφή, πληρωμή, 200 TL για 12 επισκέψεις σε διάστημα 2 μηνών, ραντεβού σύμφωνα με το πρόγραμμα που με βολεύει. Έτσι τα μπάνια μου στην Πόλη άρχισαν εδώ κι ένα μήνα, όχι βέβαια στη θάλασσα, αλλά τουλάχιστον με τη χαλαρωτική και ενδυναμωτική συγχρόνως επαφή με το νερό. 

Καλές βουτιές σε όσους μπορούν να τις απολαύσουν στα γαλανά θαλασσινά νερά του Αιγαίου και καλά μπάνια σε μας που βουτάμε στις πισίνες!

Της Μαρίας Δήμου

Αρχές του 20ου αι. κι οι συγκρούσεις στην Οθωμανική Αυτοκρατορία δημιουργούν στρατιές ορφανών ή παιδιών που οι οικογένειές τους δεν μπορούν να τους προσφέρουν τα προς το ζειν. Τα Ορφανοτροφεία των Κοινοτήτων προσπαθούν να ανακουφίσουν τον πόνο των μικρών και μεγάλων παιδιών από όλη  την επικράτεια φιλοξενώντας τα σε διάσπαρτές δομές μέσα στην Πόλη. Κάτω από την σκέπη του Οικουμενικού Θρόνου και των Ρωμαίικων Κοινοτήτων τα ορφανά και τα άπορα παιδιά βρίσκουν ασφαλές καταφύγιο. Η ανάγκη όμως πιο οργανωμένων δομών και  συγκέντρωσής τους σε ένα κεντρικό ίδρυμα για καλύτερη αποτελεσματικότητα και διοίκηση οδηγεί την Ελένη Ζαρίφη, της οικογένειας των μεγάλων ευεργετών, το 1903 στην αγορά στο όνομα του Οικουμενικού Πατριαρχείου του τεράστιου ξύλινου οικήματος στην κορυφή του λόφου της Πριγκήπου.  Μόλις 2 χρόνια αργότερα, το 1905 ο μεγάλος Καππαδόκης ευεργέτης, με καταγωγή από τη Μουταλάσκη, ο Κωνσταντινοπολίτης  Συμεών Σινιόσογλου, ανακοινώνει τη χρηματοδότηση της ίδρυσης Ορφανοτροφείου Θηλέων στην Πρώτη. Το κτίριο βρίσκεται κι αυτό σε κορυφή λόφου κι ατενίζει τη Θάλασσα του Μαρμαρά. Εδώ είναι κι η μονή της Μεταμόρφωσης του Σωτήρα, που έδωσε και το όνομά της στο λόφο. 

Ορφανοτροφείο του Σινιόζογλου

Στην κορυφή λοιπόν του λόφου του Χριστού από τις αρχές του 20ου αι. μέχρι σήμερα το πέτρινο κτίριο που στέγαζε κάποτε  Ορφανοτροφείο του Σινιόσουγλου στέκει γερό και ακλόνητο, σε αντίθεση με το ξύλινο μεγαθήριο της Πριγκήπου, που κινδυνεύει εδώ και δεκαετίες με κατάρρευση. Μέχρι το 1914 βρήκαν εδώ στέγη κορίτσια ρωμαίικων οικογενειών από κάθε σημείο της αυτοκρατορίας ενώ από 1918 μέχρι το 1924 αποτέλεσε καταφύγιο των Ρώσων προσφύγων. 

Τα νησιά αποτελούσαν ανέκαθεν τόπο παραθερισμού των κατοίκων της Πόλης. Οι θερινές κατοικίες των ευκατάστατων Ρωμιών στόλιζαν τα Πριγκηπόνησα και χάριζαν χαλάρωση και ξεκούραση μέσα στους καταπράσινους κήπους τους. Αυτό τον επίγειο παράδεισο, τον τόσο κοντινό στην πολύβουη Πόλη, μπορούσαν από το 1937 να τον μοιραστούν και τα παιδιά που δεν διέθεταν εξοχικά. Η θερινή κατασκήνωση, με την επωνυμία «Παδικαί Εξοχαί» δημιουργήθηκε για την περίθαλψη, την ψυχαγωγία και την ανάπαυση των παιδιών. Οι ιδρυτές της ήταν ο Αθανάσιος Κουκούλης, ο Αλέξανδρος Ανανιάδης, ο Δημήτριος Πλάκας και ο Δημήτριος Ζερβουδάκης, Αρχικά τα παιδιά φιλοξενήθηκαν στο Εθνικό Ορφανοτροφείο της Πριγκήπου, μέχρι που το 1952 ο Πατριάρχης Αθηναγόρας αποφασίζει τη μεταφορά των παιδικών κατασκηνώσεων στη Μονή του Σωτήρα και στις εγκαταστάσεις του παλαιού Ορφανοτροφείου του Σινιόσογλου. Μια καινούρια περίοδος ξεκινά καθώς οι ανάγκες κάθε εποχής διαφέρουν. 

Μαζί με τις κατασκηνώσεις των παιδιών δημιουργείται και η Στέγη Νεανίδων, που σκοπό έχει μεταξύ άλλων και να εκπαιδεύσει τα νέα κορίτσια ώστε να αποκτήσουν δεξιότητες που θα τις βοηθήσουν κατόπιν στη ζωή τους.

Από Ελλάδα, Ρουρμανια και Απχαζία…

Οι παιδικές κατασκηνώσεις τα τελευταία χρόνια γνωρίζουν ιδιαίτερη άνθιση καθώς εκτός από τα ρωμιόπαιδα της Πόλης φιλοξενούνται στις εγκαταστάσεις τους και παιδιά και νέοι από διάφορα μέρη του κόσμου σε συνεργασία με μητροπόλεις και φορείς των ελληνορθόδοξων κοινοτήτων του εξωτερικού. Έτσι φιλοξενήθηκαν νέες και νέοι από την Ελλάδα, τη Ρουμανία και την Απχαζία. Αξίζει να σημειωθεί πως τα τελευταία χρόνια η κατασκήνωση της Πρώτης φιλοξένησε και παιδιά από την Αρμενική Κοινότητα καθώς οι δικές τους γειτονικές εγκαταστάσεις κρίθηκαν ακατάλληλες στον έλεγχο αντισεισμικής προστασίας. Αυτό αποτέλεσε μια κίνηση που ικανοποίηση την Αρμενική Κοινότητα και έθεσε τα θεμέλια και για άλλες συνεργασίες.

Στον όμορφο λόφο του Χριστού στο πρώτο από τα Πριγκηπόνησα με κάθε ευκαιρία διοργανώνονται εκδηλώσεις για την ψυχαγωγία των νεαρών κατασκηνωτών αλλά και εκδρομές σε διάφορες περιοχές της Πόλης με ιστορικό και πολιτιστικό ενδιαφέρον. Φυσικά δε λείπουν τα μπάνια στις ακτές του νησιού, τα παιχνίδια αλλά και οι στιγμές χαλάρωσης και ξεκούρασης. Με στελέχη και προσωπικό, τόσο από την Πόλη όσο κι από την Ελλάδα, στο πλαίσιο του εθελοντισμού, ένας ακόμα θεσμός της Πολίτικης Ρωμιοσύνης ανθεί.

Μαγική βραδιά στον Λόφο του Χριστού

Φέτος με πρωτοβουλία του κ. Λάκη Βίγκα ο χώρος της κατασκήνωσης εντάχθηκε στο Μουσικό Φεστιβάλ της Πόλης İstanbul Müzik Festivali και φιλοξένησε μια εκδήλωση με τους μουσικούς Çağlar Fidan, Ezgi Köker, Φωτεινή Κοκκάλακαι Νίκο Παπαγεωργίου. Η μουσική βραδιά ήταν κι αφορμή για να ανοίξουν οι πόρτες στο ευρύ κοινό και να χαρούν 500 επισκέπτες μια μαγική βραδιά στην κορυφή του Λόφου του Χριστού, στη Μονή της Μεταμόρφωσης. 

Κάτω από τη διεύθυνση του κ. Δάμωνα Κομβόπουλου οι κατασκηνώσεις βρήκαν και πάλι το σκοπό τους, που είναι η ψυχαγωγία αλλά και η δημιουργία του αισθήματος του ανήκειν στην Κοινότητα, σε έναν τόπο και σε ένα συγκρότημα εγκαταστάσεων που το ιστορικό παρελθόν παραμένει ζωντανό και αναγεννιέται με την παρουσία τόσων νέων ανθρώπων. 

Της Μαρίας Δήμου

Στο κατάμεστο  ανοιχτό θέατρο Harbiye Cemil Topuzlu χθες το βράδυ ο Κωνσταντίνος Αργυρός έγραψε ιστορία με τη συναυλία που δόθηκε για τα 150 χρόνια του Ζαππείου. 

Η συναυλία ήταν sold out και πραγματοποιήθηκε για τον εορτασμό των γενεθλίων του ιστορικού σχολείου της Πόλης και την οικονομική του ενίσχυση. Την οργάνωση της εκδήλωσης είχε αναλάβει η ρωμαίικη εταιρεία Sinkron. Πρωτεύοντα ρόλο στη διοργάνωση είχαν ο κ. Λάκης Βίγκαςκαι ο Πρόεδρος της Σχολικής Εφορείας του Ζαππείου, κ. Θεόδωρος Καλαμάρης .

Η βραδιά αποτέλεσε έκπληξη για όλους καθώς κοινό και καλλιτέχνης μοιράστηκαν τον παλμό και τη συγκίνηση που δημιούργησαν τα τραγούδια με τη φωνή του αγαπημένου τραγουδιστή και η συμμετοχή του κοινού. 

Εκτός από τους Ρωμιούς που από νωρίς δήλωσαν συμμετοχή με την αγορά των εισιτηρίων τους, το ανοιχτό θέατρο γέμισε κι από Τούρκους που αγαπούν το ελληνικό τραγούδι και τον Αργυρό ιδιαίτερα.

Για άλλη μια φορά η τέχνη, η μουσική και τραγούδι, πέτυχε να ενισχύσει την Ομογένεια της Πόλης και να φέρει κοντά της το ευρύτερο τουρκικό κοινό. 

Της Μαρίας Δήμου

Οι επισκέπτες πλέον της Πόλης έρχονται για πολλοστή φορά καθώς η μαγεία που ασκεί πάνω τους η πρωτεύουσα της Βυζαντινής και Οθωμανικής Αυτοκρατορίας τούς καλεί ξανά και ξανά σε ένα ακόμα ταξίδι επιστροφής. Έτσι πέρα από τα γνωστά και σημαντικά μνημεία και τοπόσημα, τους ναούς και τα τεμένη, τα μικρά και μεγάλα εστιατόρια και καφέ, τις αγορές και τα παζάρια, όλοι αναζητούν κάτι καινούριο ή και παλιό που θα τους ταξιδέψει στο παρελθόν και το παρόν της αγαπημένης πόλης.

Όσοι λοιπόν για μια ακόμα φορά βρεθείτε στην περιοχή του πρώτου λόφου, εκεί που δεσπόζει η Αγία Σοφία, είναι ευκαιρία να κάνετε μια βόλτα, που ξεκινά από την περιοχή του Ιπποδρόμου, αυτό που πολλοί αναφέρουν ως πλατεία του Sultan Ahmet από το ομώνυμο τζαμί, και να αναζητήσετε τα ερείπια δύο ανακτόρων, του Αντίοχου και Λαύσου. 

Αρχαιοελληνικά γλυπτά

Κλείστε τα μάτια και σκεφτείτε πως εδώ ανάμεσα στους κίονες της ροτόντας υπήρχε η πλούσια συλλογή αρχαιοελληνικών γλυπτών του Λαύσου, του ευνούχου της Αυλής του Θεοδόσιου Β' . Εδώ στέκονταν σε μία κόγχη του ανακτόρου λαμπρός ο Δίας του Φειδία από την αρχαία Ολυμπία. Εδώ και  η Αφροδίτη της Κνίδου του Πραξιτέλη. Εδώ και δεκάδες άλλα αριστουργήματα που αναπαριστούσαν θεότητες αλλά και ζώα, όλα μεταφερμένα τα χρόνια του Θεοδοσίου από κάθε σημείο της Αυτοκρατορίας. Ίσως ο Λαύσος να ήταν ο πρώτος συλλέκτης γλυπτών, αυτός που πρώτος δημιούργησε μια τόσο πολύτιμη συλλογή, που εκτίμησε την τέχνη και όχι τη λατρευτική τους αξία καθώς ο ίδιος ήταν πιστός χριστιανός.

Και μετά ακολουθείστε τις ράγες του τραμ προς το πάρκο του Gülhane. Περάστε τη μεγάλη πόρτα κι περπατήστε στους διαδρόμους του προς το Sarayburnu. Απολαύστε την ησυχία και σηκώστε τα μάτια σας για να χαζέψετε το πέταγμα των παπαγάλων. Μετά την πολυκοσμία και τη φασαρία της μεγάλης πλατείας το πάρκο του χαρεμιού του οθωμανικού ανακτόρου είναι μια απόλαυση. 

Βυζαντινά ερείπια

Στην πορεία σας προς το ακρωτήριο της ιστορικής χερσονήσου, το Sarayburnu, σας περιμένουν τα ερείπια των ελάχιστων πια ορατών βυζαντινών οικοδομημάτων. Καθώς εξ αιτίας της περίφραξης που έχει τοποθετηθεί, δε θα μπορέσετε να περιηγηθείτε ανάμεσα στους κίονες και τους εναπομείναντες τοίχους του οικοδομήματος που ονομάζεται Ορφανοτροφείου του Αγίου Παύλου, σκεφτείτε το μέγεθος και τον πλούτο της βυζαντινής πρωτεύουσας  που κάλυπτε τον πρώτο λόφο της Επταλόφου. 

Συνεχίστε την πορεία σας προς την έξοδο του πάρκου και πάρτε τη μικρή ανηφόρα που θα σας οδηγήσει στη στήλη των Γότθων. Αιώνες τώρα στην κορυφή του λόφου αυτό το ατόφιο κομμάτι μαρμάρου θυμίζει τη νίκη απέναντι στους Γότθους και το μεγαλείο της αυτοκρατορίας που απλωνόταν σε τρεις ηπείρους και κυριαρχούσε στον τότε γνωστό κόσμο. Κάτω από τις σκιερές φυλλωσιές των δέντρων μπορείτε να απολαύσετε την  ηρεμία του κήπου και φανταστείτε τα κορίτσια του χαρεμιού να βγαίνουν για τον περίπατό τους από το Harem Kapısı με τα πολύχρωμα μακριά φορέματά τους, τα αέρινα πέπλα τους και τα μεταξωτά πασουμάκια τους. Αφουγκραστείτε τα κρυφά γελάκια τους και τις τσιριχτές φωνούλες τους. Δέστε τους ευνούχους να τις περιτριγυρίζουν και τα μικρά παιδιά τους  να τρέχουν ανάμεσα στα παρτέρια με τις τουλίπες και τους πανσέδες. 

Η Πόλη ξεδιπλώνει τις ομορφιές της

Κι αφού η κούρση της ημέρας δώσει τη θέση της στη χαλαρότητα των στιγμών πάρτε και πάλι τον κατηφορικό  δρόμο για την ακτή. Εκεί σας περιμένει η μαγεία της θάλασσας, στο σημείο που ενώνουν τα νερά τους ο Βόσπορος, το Χρυσούν Κέρας και η Θάλασσα του Μαρμαρά. Κατεβείτε στη νέα παραλία που έχει διαμορφώσει ο Δήμος για να καταλάβετε τι είναι αυτό που κάνει μοναδική αυτήν την πόλη. Περπατήστε παράλληλα με τα θαλάσσια τείχη όσο αντέχετε κι αφήστε τον Λόντο ή τον Ποϊράζ να σας χαϊδέψει τα μαλλιά. Κι λίγο πριν αποκάμετε γυρίστε στη μύτη του ακρωτηρίου με το πιο ισχυρό ρεύμα των θαλασσών αυτών, στο Saray Burnu, και πιέστε έναν καφέ ή ένα τσάι με θέα που δε θα βρείτε πουθενά αλλού. Αφεθείτε στο γαλάζιο των νερών κι ακολουθείστε με τη ματιά σας τα βαπόρια που πηγαινοέρχονται ασταμάτητα. 

Η Πόλη ξέρει να χαρίζεται και να ξεδιπλώνει τις ομορφιές της σε όσους θέλουν να την ανακαλύψουν! 

Της Μαρίας Δήμου

Για άλλη μια χρονιά η Κοινότητα του Νιχωριού, μιας από τις πιο όμορφες περιοχές της Πόλης, διοργανώνει σειρά εκδηλώσεων με αφορμή τον πανηγυρικό εορτασμό της εκκλησίας της Κοινότητας αυτής. 

Στην Παναγία την Κουμαριώτισσα και στην καταπράσινη αυλή της τα τελευταία χρόνια για όλον τον Αύγουστο προγραμματίζονται ομιλίες, εκθέσεις, παρουσιάσεις βιβλίων, μουσικές βραδιές και πολλά άλλα. Αν και το καλοκαίρι βρίσκεται στο αποκορύφωμά του, στην ακτή του Βοσπόρου και στην καταπράσινη συνοικία του Νιχωριού, πνέει τα βράδια αυτά το δροσερό θαλάσσιο αεράκι μαζί με τον αέρα την δημιουργίας και της καλλιτεχνικής έκφρασης. 

Ξεκινώντας πάντα με τις ευχές του Οικουμενικού Πατριάρχη, με την παρουσία του οποίου τελείται Ακολουθία, η εκκλησία της Παναγίας της Κουμαριώτισσας βρίσκεται στο κέντρο των εκδηλώσεων. Το φετινό πρόγραμμα περιλαμβάνει ποικιλία θεμάτων και δραστηριοτήτων κι όπως κάθε χρόνο αναμένεται να συγκεντρώσει φίλους της Κοινότητας από κάθε σημείο της Πόλης.

Της Μαρίας Δήμου

Άλλη  μια αναγνώριση  για το Ζωγράφειο Γυμνάσιο-Λύκειο Κωνσταντινούπολης  για το συνολικό έργο και την προσφορά του στην εκπαίδευση εκτός συνόρων.

Η BOUSSIAS events για 10η συνεχή χρονιά διοργάνωσε τη βράβευση των εκπαιδευτικών μονάδων και δραστηριοτήτων, καθώς και του Εκπαιδευτικού της Χρονιάς που ξεχώρισαν, με σκοπό την αναβάθμιση της εκπαιδευτικής εμπειρίας, τόσο για τους διδασκόμενους, όσο και για τους διδάσκοντες στη νέα ψηφιακή εποχή.

Τα βραβεία αφορούσαν τους τομείς 

Εκπαίδευση – Εξωστρέφεια

Προβολή – Στρατηγική – Συνεργασία

Διοίκηση – Εγκαταστάσεις

 Ενώ οι υποψηφιότητες μπορούσαν τα καταθέσουν:
1. Παιδικοί Σταθμοί & Νηπιαγωγεία
2. Δημοτικά Σχολεία
3. Γυμνάσια & Λύκεια
4. Κολλέγια
5. Πανεπιστήμια

6. ΙΕΚ & Κέντρα Ελευθέρων Σπουδών
   7. Φροντιστήρια Μέσης Εκπαίδευσης
   8. Φροντιστήρια Ξένων Γλωσσών
   9. Επιχειρήσεις
   10. Άλλο (ΜΚΟ, Ιδιωτικοί/Δημόσιοι Φορείς κ.ά.)

Στη φετινή βράβευση απονεμήθηκε εκτός συναγωνισμού Τιμητικό Βραβείο στο Ζωγράφειο Γυμνάσιο-Λύκειο της Πόλης για το συνολικό έργο και την προσφορά του στην εκπαίδευση εκτός των ελληνικών συνόρων. 

Άλλη μια διάκριση λοιπόν για το Ομογενειακό Σχολείο της Πόλης.

Πολλά συγχαρητήρια σε όσους χρόνια τώρα κοπιάζουν να κρατούν ψηλά τον πήχη της εκπαίδευσης στο ιστορικό αυτό σχολείο!

Της Μαρίας Δήμου

Μια ενδιαφέρουσα αναφορά για τον τρούλο της Αγίας Σοφίας με αφορμή τα έργα συντήρησης που ξεκίνησαν πριν λίγο καιρό φέρνει στην επιφάνεια τη σημασία στη λεπτομέρεια που έδιναν οι πρώτοι κατασκευαστές. 

Ο Dr. Kaya Üçer, καθηγητής στη Σχολή Καλών Τεχνών Mimar Sinan θυμάται τον πατέρα του να διηγείται πως, στις επισκευές που πραγματοποιούσε ως τεχνίτης τοιχογράφος στον τρούλο της Αγίας Σοφίας, οι εργάτες που δούλευαν στην σκαλωσιά μέσα στον τρούλο έπεφταν με συμπτώματα ιλίγγου. Στην αρχή αποτέλεσε ένα ανεξήγητο φαινόμενο, που οδηγούσε τους εργάτες στο νοσοκομείο. 

Πρόβλημα με το οξυγόνο

Οι εξετάσεις τους έδειξαν πως υπήρχε πρόβλημα με την αναπνοή και το οξυγόνο. Από τη μία το ύψος από την άλλη η ζέστη και οι ανάσες των πολυάριθμων επισκεπτών έκαναν την κατάσταση στα  55 μέτρα ύψος από το δάπεδο ανυπόφορη για τους ανθρώπους που δούλευαν στο ύψος αυτό. Η ανάγκη δημιουργίας ρεύματος αέρα που θα βοηθούσε τους εργάτες να δουλεύουν ήταν ένα πρόβλημα που αναζητoύσε άμεση λύση.

Κι η λύση ήρθε από τον  πατέρα του, τον Hamit Üçer, τον για πολλά χρόνια επικεφαλής τοιχογράφο του Παλατιού του Τοπ Καπί και της Αγίας Σοφίας. Σαν έμπειρος τεχνίτης είχε προσέξει τις μικρές οπές που υπήρχαν διάσπαρτες σε όλη την επιφάνεια του  τρούλου κι είχαν κλειστεί στις διάφορες εργασίες που είχαν γίνει στην πάροδο των χρόνων στην εξωτερική επιφάνειά του.

Η σοφία των παλαιών τεχνιτών

Πήρε λοιπόν ένα σφυρί κι άρχισε να χτυπά το υλικό που έκλεινε τις τρύπες. Μέσα σε λίγη ώρα η κατάσταση είχε αλλάξει. Η σοφία των παλαιών τεχνιτών είχε προβλέψει αυτή τη δυσκολία κι είχε δώσει την απαραίτητη λύση, που όμως οι μεταγενέστεροι θεώρησαν μη αναγκαία κι ίσως προβληματική. 

Οι εργάτες συνέχισαν το έργο τους χωρίς πλέον κανένα πρόβλημα καθώς ο αέρας μέσα στον τρούλο ήταν πια φρέσκος και καθαρός!